Prawda większości ???

Od pewnego czasu słyszę wokół siebie opinie, że gdybym w swych wypowiedziach nie zawierał wyłącznie informacji prawdziwych, a sądy wypowiadane byłyby mniej szczere, to moi dawni przyjaciele powróciliby w obszar częstych spotkań ze mną. Inni zaś stwierdzają, że ograniczone w swej ostrości sądy wypowiadane przeze mnie spowodowałoby nagły przypływ sympatii moich byłych zwierzchników i mocodawców.

    Również w formie pretensji formułowane są opinie o szczerych aż do bólu kontaktach z uważającymi się za wolontariuszy, osobami podejmującymi współpracę z Klubem „śrubka”. Zastanawia mnie tak jednostronny atak osób będących w różnym stopniu zażyłości wobec mnie. Bo tak się dzieje, że im dłużej znam osobę z którą przychodzi mi współpracować, to stopień szczerości jest większy. Uważam, że kreując wspólne działania, dla dobra tejże aktywności winniśmy być otwarci na współtworzenie partnerów oczekując pełnej wzajemności twórczej. Kreacja wymaga dialogu.

    Niemal bez przerwy i od wielu lat napotykałem na swej drodze zawodowej zachowania wielu ludzi, które można określić zwykłą hipokryzją.

     W definiowaniu koncepcji osobowości amerykański psycholog Philips Zimbardo zaproponował następującą definicję: ”Jest to ogólna suma tych sposobów reagowania na innych ludzi oraz wchodzenia z nimi w interakcja, które są charakterystyczne dla danej jednostki” ^1).

    Wg tej definicji Sposób wchodzenia w te interakcje jest w dużym stopniu zależny od tzw. pryncypialności (idealizmu) lub pragmatyzmu. Pryncypialista to człowiek przywiązany do własnych zasad i przyjmowanych wartości, wyrażający się w zachowaniach zgodnych z normą sytuacji nawet wtedy, gdy nie spodziewa się kontroli zewnętrznej. Dla pragmatyka  cel doraźny jest o wiele bardziej istotny od wyznawanych przez niego zasad. Zdaje sobie on sprawę z faktu, że ludzie zmieniają swe poglądy. Pragmatycy są niemal w każdej sytuacji stają się osobami pożądanymi. W przypadku pragmatyków preferowane wartości ograniczają się jedynie do sfery deklaracji, unikając odwoływanie się do wartości osobistych.

"Cóż to jest większość? Większość to głupota.
Rozum był zawsze w mniejszości.
(...)
Lecz głosy trzeba ważyć - a nie liczyć.
Państwo, gdzie rządzi większość i głupota,
Prędzej czy później musi upaść".                        

1)  P.G.Zimbardo, F.L.Ruch, Psychologia i życie. PWN, Warszawa 1994

                                                                                                                                                         (Włodzimierz Zwierzyna)